miércoles, 22 de diciembre de 2010

INVERNO

CON NUESTROS MEJORES DESEOS DE SALUD Y PENSAMIENTOS POSITIVOS PARA CREAR UN ESPLÉNDIDO NUEVO AÑO.

En época de siembra, aprende; en época de cosecha, enseña; en invierno, goza.

William Blake

viernes, 17 de diciembre de 2010

LA MATANZA,,,

...DE LOS CERDOS, claro.
Es como el fin de un ciclo, un trabajo para cerrar el año.
Después de año y medio cuidándolos, desde su nacimiento "fortuito" en la casa, en la huerta, el verano pasado, hasta su sacrificio en estos dias de diciembre.
Un sacrificio necesario y hecho con agradecimiento, por todo lo que nos van a aportar de alimento, pero también por aprovechar de tan buena gana todos los restos de comida que no hubo que "tirar", y por su trabajo removiendo y estercolando una parcela de la huerta que el año que viene se cultivará.
Igualmente mucho agradecimiento a los vecinos y familia por su inestimable ayuda en esos 4 dias de trabajo matanzero.
Que aun no se ha acabado, pero es ya ahora más liviano, de sacar las piezas del salero en su momento adecuado, continuar con el ahumado de chorizos, morcillas, pancetas, untos y cachuchas...





¡FELIZ FINAL DE AÑO A TOD@S!, Y BUEN RENACIMIENTO en el nuevo año, que eso es lo que significa la NAVIDAD, como nos muestra el SOL que a partir de este solsticio irá poco a poco resurgiendo más tiempo cada dia para dar toda la fuerza de su luz y calor para la VIDA.

miércoles, 17 de noviembre de 2010

ÚLTIMAS FRUTAS DEL AÑO


El otoño aun tiene más que decir y dar, antes de su transformación en invierno...
y es que no acaba la recolección con las castañas. Los kiwis han sido muy generosos este año. Se recogen en este mes de noviembre, aun bien duros, e irán madurando lentamente almacenados en cajas en la bodega. Se puede acelerar el proceso acompañándolos de manzanas, que desprenden un gas(creo que etileno)que acelera la maduración. Parece ser suficiente con estar en la misma estancia, y estamos haciendo una prueba con ambos encerrados en una bolsa de plástico, experimentando a ver que sucede...ya sabeis , el conocimiento sin experiencia se queda como cojo, no alcanza.
Los membrillos que tenemos son de una variedad tardia, de gran tamaño, y les lleva su tiempo alcanzar el hermoso color amarillo de su madurez. Y que decir, sin ser poeta, de su aroma único, digamos con recuerdos de pera y cítricos. Los cocinamos como mermelada, o, con más azucar, como carne o dulce que se puede cortar. El clásico postre de queso(de Arzua, ecológico y cremoso)con membrillo estará siempre disponible. Acordaos de él si nos olvidamos de ofrecerlo.

lunes, 8 de noviembre de 2010

MASAJE BIOENERGÉTICO

Ese lluvioso puente del 1 de noviembre, también pudimos disfrutar en la casa de los largos, maravillosos y recomendables masajes de Mar Escribano. Podeis ver su web para haceros una idea: www.zonamasaje.com
Si en vuestra estancia en la casa os apetece, y para un mínimo de 2 personas, podemos pedirle con antelación los servicios de sus manos y corazón.

MAGOSTO-JALOGÜIN







El pasado puente de difuntos y todoslossantos, recordareis estuvo pasado por agua, pero ya se sabe que "al mal tiempo, buena cara"...y así fue con esta panda de amig@s madrileños que venian dispuestos a disfrutar del otoño y preparados para festejar el "jalogüin" como vereis, al que nos acabamos apuntando tod@s. no faltó ni la calabaza ni la excursión nocturna, pareciamos la santa compaña. Eso si, como en realidad no soy amigo de estas comerciales imposiciones yanquis, ni de disimular con lo del samaín, lo que en realidad no faltó, fue la auténtica tradición, las castañas asadas, el MAGOSTO.
El tiempo lluvioso propició la creatividad en casa con un improvisado taller de mandalas para los niños, que acabó teniendo participación masiva.

miércoles, 27 de octubre de 2010

13 DE NOVEMBRO: ANDAINA DA CASTAÑA E MAGOSTO

É un plan estupendo para ese sábado, ANIMÁDEVOS!
Ten lugar a IV ANDAINA DA CASTAÑA, cun percorrido de 18,5km. O percorrido é unha auténtica marabilla, e mais nesta época xa con tintes outonais. soen participar 200-300 persoas, cada un ao seu ritmo, pero levará unhas 4h.
e para rematar o dia, na localidade de Sacardebois a 3km. da casa, ten lugar a partir das 19h un popular MAGOSTO, con música, castañas asadas, chourizos e viño, GRATIS!

viernes, 22 de octubre de 2010

DIAS DE NOCES E CASTAÑAS

O outono é o que ten...todo cae, ás veces tanto, que costa dalo apañado todo.
As noces caeron este ano case todas dun golpe, dado polo temporal con moito vento do dia 3 de outubro. Como hai que estendelas ao sol para que sequen un pouco e non habia donde metelas todas, usamos do corredor da casa, que practicamente se encheu con esta alfombra. Son as noces un alimento extraordinario, todos os dias deberiamos comer polo menos 8. E ademais estas, dun sabor excepcional, nada que ver coas francesas que inundan o mercado ou xa non te digo coas de California, tan xigantes, brancas e envenenadas.
Envasadas en sacos de malla consérvaranse todo o ano. Se queres podemos envialas á tua casa, dependendo do lugar e o transporte elexido, sairanche entre 3€ e 5€. Consúltanos
A castañeira, é unha tempada de gran impòrtancia neste concello de Parada do sil e zonas próximas. Como lle escoitei decir ao falecido Agustín d'A Carreira, "a castañeira é a seitura da ribeira", pois este abondoso froito podia secarse e ser base da alimentación todo o ano. A sua venda en fresco mobiliza a boa parte dos veciños estes dias. Son de gran calidade, en tamaño e sabor, e ademais bastante temporás, sobre todo na zona da ribeira, máis baixa. Pero imaxinade o esforzo que é apañalas, varias horas doblando os cadrís e carregando pesados sacos ao lombo ata chegar onde se puido deixar o vehículo.
Na Reitoral de Chandrexa seguirán 3 camiños posibles: para a sua venda, para secar e como alimento dos porcos, sendo unha ceba final que da unha gran calidade á carne.

lunes, 4 de octubre de 2010










O VIÑO, O VIÑO
O VIÑIÑO, O VIÑO
Que mais dicir que estas palabras tan expresivas recollidas na "Cinsa do Vento" de Emilio Arauxo
I é que para os ribeiraos este é o gran momento do ano. Xa fixemos a vendima, e aí está a se facer o viño tinto da casa, "cunhas poucas uvas brancas, que lle van moi ben".
A fermentación é un proceso do máis natural, o viño faise só!. Unicamente diriximos un pouco o proceso. Como se ve nas fotos pisamos a uva para rompela cunha "estrujadora" de rodillos, para que así as levaduras presentes na pel das uvas contacten co mosto e fagan o seu traballo. Antes diso descangámolas, é decir que lle quitamos o cango, a madeira do racimo, nunha reixa de aceiro posta na moxega da máquina. Ainda que é laborioso así a mao, non lle vai aportar nada bo ao viño.
E unha vez na cuba de ferver hai que calcalo, duas veces no dia,como se ve na foto. Isto é moi importante para que todas as peles das uvas maceren ben misturadas co mosto (pois co gas producido tenden a subir) e así aportarlle prácticamente todo o que caracteriza a un viño tinto xoven.
...
Y en otoño, cuando recojáis la uva de vuestras vides para llevarla al lagar, decid en vuestro corazón:
"También yo soy una vid, y serán prensados mis racimos,
Y como vino nuevo seré guardado en odres eternos".
Y en invierno, cuando saqueis el vino, que se eleve en vuestro corazón un canto para cada copa,
Y que en ese canto resuene las memoria de los dias de otoño, un recuerdo de la viña y del lagar.

Khalil Gibran en "El Profeta".
Además, el principio del otoño, ha sido tiempo de conservas.
La abundancia de tomates bien maduros pide ser conservada en forma de salsa, pisto, etc., en botes tan socorridos en cualquier momento del año. Bueno, la variedad de tomates "de colgar" o mallorquín esperamos poder tirar de los que cuelgan por la bodega y cocina cuando ya las heladas hayan arrasado los últimos tomates de la huerta.
y con la uva blanca, que además no da aquí un vino de calidad, hemos hecho zumo, que pasteurizado(¡sinó se convertiría en vino!) conservamos en botes de cristal, para ser servido en el desayuno, o cuando se guste.

























lunes, 2 de agosto de 2010

ODA A LA GROSELLA NEGRA

No, no trataré de emular al querido Neruda...
Pero sin duda estas bayas se la merecían.

De los pequeños frutos que cultivamos (berries para los ingleses, muy prácticos), como frambuesa, mora, arándano, grosella roja y grosella negra (o cassis en francés), es esta, para mi gusto, la que hace una mermelada más gloriosa. Aunque para gustos...ya sabemos, pero sin duda este es especial, un aroma muy marcado (huele toda la planta incluso en invierno, sin hojas), que no te dejará indiferente. Es además dificil de encontrar en el mercado español, o eso creo, así que lo mas fácil es probarla en nuestro desayuno.

Con estos frutos también hacemos zumos para el desayuno, licores, helado...depende del tiempo que tengamos, de la abundancia de ese año...
La cosecha dura sobre un mes, al principio del verano.

viernes, 30 de julio de 2010

PASEO Y REGALIA


Un agradable paseo a Entrambosrios, con la "excusa" de llevar los caballos a un prado, sirvió para recoger un par de regalias de la Naturaleza que nos brindó el camino: orégano y poleo.
Puestos a secar los ramilletes colgados en la sombra(así conservan mejor sus propiedades y aromas)del corredor, tendremos para todo el año, incluido el uso abundante del orégano silvestre en la matanza, en los chorizos.

Y así al placer del paseo, se sumó el de poder recoger alimento sin tener que haberlo cultivado en la huerta...je,je.

Por cierto, que, otro dia os hablaré de este hermoso paseo y lugar de Entrambosríos, muy próximo a la Casa.

jueves, 29 de julio de 2010

VERANO EN LA HUERTA

El ajetreo del verano y la mala conexión en la casa no nos dejaron blogear...pero el verano ha dado sus frutos.
Quién se acuerda ya de aquellas pequeñas tomateras de las que hablábamos hace unos meses.
Los esperados tomates morados no fueron los primeros en llegar al plato, sinó unos pequeños tomates amarillos, cuya semilla recuperamos pa
ra este año, tras unos de ausencia, y que unos amigos me habian traido de Gales (aunque no se su procedencia original). Ya llevamos 2 o 3 semanas disfrutándolos...¡estas invitad@!

Y con ellos más maravillas veraniegas: judia verde, calabacín, pimientos ("del pais", "de ourense", una joya gastronómica inexplicablemente no tan conocida como los de padrón, también fritos en verde y que nunca pican)...

Y de paso os presentamos este
rinconcito de hamacas a la entrada de la huerta, bajo los kiwis, en donde te puedes permitir balancear-descansar a la sombra.

martes, 8 de junio de 2010

19 DE JUNIO: AVISO IMPÒRTANTE

El Rallye de ourense, un año más , tendrá un tramo de la carrera por la carretera que va de A Teixeira a Parada de Sil, que es por la que se accede a la casa. Estará cerrada a la circulación entre las 15h y las 21h.
Disculpad las molestias

lunes, 7 de junio de 2010

NUEVA CARA DEL SIL




Iberdrola ha entrado en acción: para construir un tunel lateral en la presa de Sto. Estevo y poder turbinar más, ha vaciado el embalse ( ya sabemos que este tipo de empresas consideran suyo aquello que pertenece a todos o a nadie).
Lo que el paisaje nos ofrece, como resultado de esta actuación, es desde luego, singular y distinto a aquello que podíamos apreciar hace no tanto tiempo. Hoy nos hemos acercado al río a su paso por Rabacallos y hemos podido andar por un lecho seco en el nos sorprendió ver una gran cantidad de almejas muertas.


ROJOS FRUTOS

No hace mucho anunciábamos la hermosa floración de los cerezos celebrando la primavera...
¡Ya están aquí ! las rojas delicias. Que placer hacer estallar su carne en la boca y luego escupir la "carabuña" con fuerza al suelo(no son para comer en el salón.Confieso que es así como me gusta hacerlo).
Y qué decir de las fresas, nuestros primeros rojos frutos. Ya llevamos dos o tres semanas degustándolas. Es lo primero que se ve al entrar en la huerta, al tiempo que escapa algún mirlo, justo delante de la casa. Este año hay muchísimas. Estaba sorprendido de su abundancia, y comentándolo con un vecino me dijo que las del igual, parece ser un año de fresas
Éstas las podremos disfrutar hasta el final del verano, no así las cerezas que son un efímero placer de mayo -junio, dependiendo de la variedad.
Y ya se aproximan las frambuesas...

viernes, 7 de mayo de 2010

FOTOS PRIMAV ERA...



...coa casa ao fondo. O frescor dos verdes desta época non se poden disfrutar todo o ano

MILLO CORVO


Este ano volvimos sementar un pouco de millo corvo, do que volvimos conseguir semente xa que a perderamos.
Esta variedade tradicional de O Morrazo (Pontevedra),de negras espigas e fermosa fariña violeta, recuperouse do olvido gracias a Asociación Meiro de Bueu hai xa uns 10 anos: www.meirocorvo.org
Ademais a sua fariña é especialmente saborosa. Todo isto fixo que fose incluido polo movemento Slow Food (do que nos sentimos próximos)na Arca do bo gusto, sendo o único producto galego e un dos poucos de España incluidos.
Se a Natureza o permite e coa axuda da nosa vontade, poderemos colleitalo no outono


miércoles, 14 de abril de 2010

TRACCIÓN ANIMAL


Quien necesita un tractor teniendo un par de cerdos que le aran la huerta. Esto era hace poco un cultivo de nabos en flor, que ahora ya están bien removidos. Aun habrá que darle una pasada con el pequeño motocultor y luego su destino será recibir semillas de maiz.
Nos complace aprovechar su hozar y su estiercol en el manejo eficaz del ecosistema agrario. Y es que estos animales no solo nos dan su carne...

Hace unos dias sembramos las patatas. Un hito siempre en el ciclo anual agrícola y en el alma de los gallegos "comedores de patacas".
Con la inestimable ayuda de la Cuca, sin ruido de motor ni olor de gasoleo mientras se trabaja. Algo de ruido hace este trabajo, pero es hermoso y suave como todos los de la Naturaleza. Es el sonido de la tierra siendo abierta por el metal del arado surcador.
Trabajar con animales es más que un acto nostálgico de recordar el pasado. Aportan "algo" sutil a las personas a la tierra y a los alimentos...o eso nos parece. Y nos gusta hacerlo.

PRIMAVEEERA!


Tardó en llegar este año, pero por fin se deja sentir su fuerza.
La energia que hace brotar las hojas y flores en los árboles y crecer a la vegetación también nos alcanza a nosotros...¿la sientes?.
Los jóvenes cerezos plantados hace 5 años, ya prometen cierta deliciosa regalia para mayo-junio

lunes, 5 de abril de 2010

OLERIA DE GUNDIVÓS



Si desde la casa pudieramos cruzar el rio Sil en la barca de pasar(extinguida hoy con el embalse) y camináramos recto llegariamos pronto a Gundivós (Sober – Lugo). Hoy tendremos que ir en coche y cruzar por el puente de la Abeleda – Doade , lo que nos llevará unos 50 minutos.

Allí el joven Elias hace ya unos años que viene dando un nuevo empuje a la actividad alfarera de esta aldea, de las más antiguas y originales de Galicia.


Hoy podemos ver su trabajo en la gran Casa Rectoral, cuidadosamente restaurada. Allí cuenta con una tienda-exposición, un pequeño museo con piezas antiguas, y lo podemos ver trabajar, sobre todo los dias de diario, ahumando alguna jarra o echando la pez o resina, en vez del esmalte, para impermeabilizar las piezas, como siempre se hizo aquí. Estas son dos de las singularidades de esta artesania al igual que el uso del antiguo torno lento impulsado con la mano.

Es una visita muy recomendable.Su web es: www.rectoraldegundivos.com

FOXO DO LOBO (FOSO DEL LOBO)


Se encuentra muy próximo al pueblo de Parada de Sil, en el acceso por la derecha al conocido mirador de Os Torgás o Balcóns de Madrid.
Esta pequeña pero interesante muestra de nuestro patrimonio cultural, ha quedado sin señalizar una vez más, tras el último despliegue señalizador del Plan de Dinamización Turístico de la Ribeira Sacra.
Es, o más bien era, una trampa para cazar lobos, de los no tan lejanos tiempos en que se cazaba a este animal, emblemático de nuestra fauna.
Galicia y norte de Portugal conservan escasos y valiosos ejemplos de foxos de lobos. Algunos constan de impresionantemente largos muros que convergen en un pequeño paso, un hueco bajo, hacia donde se acorralaba a los animales, y tras el que se abre el foso a donde caian.
Este de Parada era de los más simples o de cabrita, pues consiste en un pozo circular y ancho con la profundidad justa para que un lobo se tirase a cazar el cebo que se ponia dentro, generalmente una cabra u oveja vieja, y no pudiese luego salir subiendo sus verticales paredes. Es fácil luego imaginar el revuelo del vecindario y el final del animal.

martes, 23 de marzo de 2010

CASTILLO DE MACEDA

Ha vuelto a abrir al público, luego de un periodo de inactividad, este Hotel-Monumento situado a media hora de la casa( en coche, quiero decir, pues mis vecin@s mayores cuentan que iban andando con carga de fruta para vender a la feria de Maceda...y les llevaba más).

Es un buen lugar para ir a comer, o tomar algo en la terraza de la cafeteria, si está buen dia, y contemplar el entorno desde sus alturas.

jueves, 18 de marzo de 2010

NARANJAS

Como quizás ya sabeis, en la casa solo queremosa ofrecer alimentos de calidad y ecológicos. Como naranjas no tenemos, hemos ido al pequeño pueblo de Ermelo, en el cercano Portugal, a comprárselas a sus vecinos.Es ya una excursión clásica en los inviernos esta que realizamos var@s amig@s de la zona, unas veces va un@, otra vez irá otr@, y se vuelve con el coche cargado para repartir al resto.

Es una aldea con sus tierras aterrazadas sobre el rio Lima, en donde se aprieta el espacio para huertas, pastos, olivos y cítricos. Muchos naranjos son altos ejemplares con varias decenas de años.


Hay que ir con calma, dispuestos a

conversar, y casi siempre se acaba

ayuda

ndo a recogerlas. No es una producción ecológica certificada, pero

tenemos la confianza de que no se usa ninguna

química con ellas (tan abundante en la naranja de cultivo intensivo, que esademás luego rociada

su aromática piel con antifúngicos y brillantes ceras...).

Y de ellas saldrá el sabroso y nutritivo zumo del desayuno en estos próximos dias. Solo lo tenemos hasta el mes de abril, pues luego ya se acaba la temporada de las naranjas naturales. El resto del año servimos zumos de

diferentes frutas (grosella negra y roja, frambuesa, ciruela)producido en la casa y conservados pasteurizados.

En esta excursión no faltarán las vacas

piscas, ¡que ganas de traerse una

metida en el coche!. Tan pequeñas, con esa cara coqueta de perfil cóncavo y esos enooormes cuernos en forma de lira.